در یک سونای چوبی، واقع در جنگلی زیبا در کنار یک دریاچه، درست بالای جعبه شکلات، گروهی از زنان در فصول متحول دور هم جمع می‌شوند تا اسرار خود را آشکار کنند و با گرما، صحبت و سونای مرموز یکدیگر را شفا دهند. تشریفات مبتنی بر این یک رویه خاص برای جامعه ورو استونی است که در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو در کنار تولیدکنندگان رم کوبا، فرهنگ قهوه ترک و مواردی از این قبیل گنجانده شده است. رونمایی کرد. و احساس درستی به نظر می رسد، با توجه به شگفتی کوچک دودآلود این فیلم، تبدیل چیزهای کاملاً عنصری به چیزی بسیار ناملموس، بسیار غنایی: آتش، چوب، آب و تعداد زیادی گوشت برهنه زن.
بخشی از جذابیت متعالی فیلم نتیجه انتخاب های رسمی خاص هینتس، برنده شایسته جایزه کارگردانی در بخش مستند سینمای جهان در جشنواره فیلم ساندنس است. منظره صوتی دقیق و خاطره انگیز است: نمونه‌های لرزان از موسیقی کرال ادوارد اگیلسون با هوای آرام و تقریباً وهم‌آور پس‌زمینه جنگل، پاشیدن آب و خش‌خش روی زغال‌ها، و مکالمات زمزمه‌ای که توسط طنین‌های عجیب و مرموز در این کوچک توطئه‌آمیز شده است، درآمیخته است. محوطه .
کار دوربین مورچه تامیک نیز به همین ترتیب الهام گرفته شده است، به ویژه در قاب بندی بدن زنان، که بدون تدبیر، بلکه بدون شهوت و عمدتاً جزئی نشان داده شده است – پشت، سینه، شکم، چانه روی زانوهایشان. اغلب ما چهره زن را در حال صحبت نمی بینیم، اما تماشا می کنیم که صحبت های او توسط شخص دیگری دریافت می شود. اما گاهی اوقات، مانند یک مونولوگ آخر شب، گوینده را تماشا می کنیم و سر و شانه های او روشن است، بنابراین اثر تقریباً سورئال است. شناور قبل از تاریکی فراگیر، می توانست در فضا شناور شود.
اما مهم‌ترین مجرای این حس از فیلم به‌عنوان چیزی غیرممکن بیشتر از مجموع بخش‌های آن، حس اجتماعی است که ایجاد می‌کند، حسی که خود زنان مسئول آن هستند. ما لزوماً آنها را به عنوان یک فرد نمی‌شناسیم، اگرچه داستان‌های مشترک آنها عمیقاً شخصی و گاهی دلخراش است. در عوض، Hints به پچ پچ های آرام خود اجازه می دهد تا نوعی تجربه گروهی از زنانگی مدرن را روایت کند.
برخی چیزها پوچ هستند: آنها به عکس های دیک و برخوردهای جنسی شرم آور می خندند. برخی از اینها جهانی است زیرا مرتباً به موضوع مادری و همه روش هایی که مادران ما را دوست دارند و ما را آزار می دهند و ما را خراب می کنند باز می گردند. و برخی از آن ناامیدانه حرکت می کند. زنی در حین بازگویی تجاوز نوجوانی اش گریه می کند. دیگری با جزییات دردناک و خارق‌العاده فرآیند تولد نوزادی را که قبلاً مرده است، شرح می‌دهد. او خوشحال بود که این کار را به جای سزارین انجام داد، زیرا درد زایمان به این معنی بود که “مقداری از درد [of grief] قبلا سوخته بود.”
بسیاری از این فال‌گویی‌های شدید و برهنه ممکن است طاقت‌فرسا شوند، اما «خواهران سونای دود» به خاطر تمام آسیب‌ها و استرس‌هایی که بر آن وارد می‌شود، کم‌کم باقی می‌ماند و بخش‌های پرحرف‌تر را با میان‌آهنگ‌های آرام از جایی که ما کابین را از دور تماشا می‌کنیم، در هم می‌پوشاند. یا با علاقه پزشکی قانونی تماشا کنید که آتش در صبح روشن می شود و با احتیاط زنده می شود، یا زنان را در زمستان دنبال می کنند که با لرزش و خنده در حفره ای که در عمق یخ دریاچه بریده شده شیرجه می زنند تا آنها را تماشا کنند. آرام شدن . سونا همچنین به عنوان دودخانه عمل می کند و برای پخت گوشت استفاده می شود. در روزهایی که هیچ کس از آن بازدید نمی‌کند، به جای گوشت انسان، تکه‌های بزرگ و سنگین خوک چاق که با ریسمان بسته شده‌اند، از تیرچه‌ها آویزان می‌شوند.
اما بیشتر ما با زنان در اتاق کوچک چوبی هستیم، تقریباً انگار دقیقاً در کنار آنها نشسته ایم، دست هایمان را در فنجان آب گرمی که در حال پخش شدن است فرو می کنیم و احساس می کنیم هوای گرم و معطر همه چیز را شسته است. سموم از آنها بدن ما را می کشد. این سنت با نغمه ها و فحاشی ها نیز جنبه عرفانی دارد، در حالی که گاهی یکی از زنان بر دیگری مراسمی را انجام می دهد و ارواح شیطانی را با یک کاسه برگ یا یک مشت نمک از بین می برد. در یک داستان به خصوص شبح وار، نور از لابه لای لت های چوبی کلبه می گذرد به گونه ای که تصویر صورت یک زن برای مدت کوتاهی در دود ظاهر می شود.
اما جادوی واقعی Smoke Souna Sisterhood ماوراء الطبیعه نیست. به این ترتیب، فیلم هینتز ما را به سادگی دعوت می‌کند تا بخشی از این جمع حامی، شوخ و عرق‌ریز باشیم که احساس می‌کنیم بر اساس عملی‌ترین و در عین حال خوش‌بینانه‌ترین فرضیه عمل می‌کند: اینکه با به کارگیری گرما و اجتماع کافی، هر چیزی دردناک خواهد بود. آرام باشید و همه چیز کثیف را می توان تمیز کرد.